✨ De leegte na ontwaken ✨
‘Ik werd wakker… en verloor de zin.’
Er komt een moment dat je ziet. Echt ziet.
De sluier valt weg, de zoektocht stopt, het oude zelf lost op als dauw in ochtendlicht.
En dan — stilte. Geen richting, geen doel, geen reden meer om te rennen.
Wat eens betekenis gaf, voelt nu leeg. Wat eens zekerheid bood, valt uiteen.
Het is de stilte na de storm van ontwaken, waar het hart nog leert ademen in een wereld zonder “ik”.
Je bent niet kapot. Je bent niet teruggevallen. Je bent aan het oplossen in waarheid. Het Leven trekt de laatste lagen van doen en worden uit je handen, zodat je eindelijk alleen nog kunt zijn.
Laat het zinloze maar komen. Laat het niets maar spreken. Want in dat niets wordt het alles weer geboren — zachter, eenvoudiger, onuitspreekbaar echt.
Reflectie – uitnodiging
Laat dit niets niet schrikken, maar verwelkomen. Wat als het niet het einde is, maar het begin van werkelijk leven?
Adem. Wees stil. Voel hoe zelfs in de leegte Liefde aanwezig blijft.